دل نوشته های یک روانی

توایینه خودمو میبینم،موهام سفیدشده،ریشم سفیدشده،تمام عضلات بدنم درد میکنه،هیچ غمخوارودلسوزی برایم نمانده،

زنم که خودش بدترین دشمن زندگیمه،بچه ها هم طرف مامانشون هستند،

دوستی هم واسم نمونده،یعنی انتخابشون ازاول اشتباه بود،

بااین شانس واقبالی که من دارم،جنی هم جرات نمیکنه سمتم بیاد،

همه ازنظرمن شدن مثل موبایل،تاشارژمیکنم،میشه باهشون ارتباط گرفت،پول که ته بکشه،فقط ارتباط یک طرفه میشه

حتی خداهم پولدارها رودوست داره